Kitap hakkında: bir yıl / Romanın SI'da yayınlanmasından bir ay sonra garip bir mektup aldım: “İnanılmaz bir şekilde, tahmin ettiniz özü. Ama her şey romanınızdakinden çok daha karmaşık. Ruhun hedeflenen amputasyonu hakkında söylediğiniz her şeyi kimsenin ciddiye alması pek olası değildir. Bu nedenle bu kitap bizim için tehlikeli değil. Huzur içinde yaşayın, ancak olayların gerçekte nasıl olduğunu öğrenmeye çalışmayın. Başrahip." Bu mektubun sadece bir şaka olduğuna inanmak isterdim ama...Modern dünyada imana göre yaşamak mümkün mü? Desnin kesinlikle evet. Tövbe eden suçlunun tüm hayatını alt üst eden tesadüfi bir karşılaşma olan Yaşlı Nicodemus onu buna ikna etti. Ancak hayat birbiri ardına sınavlar yapar. Bunlardan en acımasız olanı, kutsal bir büyüğün, bilinmeyen bir kâfirin elinde ölmesidir. Ünlü bir rahibi kimin ve neden kendi evinde yakma ihtiyacı duydu - Desnin'in bulması gereken şey bu; hem çok güçlü Başrahip'in liderliğindeki suç mezhebi hem de Şeytani Tarikat'ın gizemli Büyük Üstadı ile yüzleşmek zorunda kalacak. hatta şeytanın ta kendisi. Ama asıl mücadele kendi içindekidir. Desnin tüm zorluklara göğüs gerebilecek ve büyüklerin emirlerine sadık kalabilecek mi, yoksa gerçekle trajik bir yüzleşme başarısızlıkla mı sonuçlanacak? Modern dünyada gerçek inanç mümkün mü? Doğuştan gelen adalet duygusuyla ne kadar uyumlu? Komşuya aşık yaşamak mümkün müdür, yoksa böyle bir hayat her zaman vicdanla yapılan bir pazarlık mıdır? İnancını tecritte bulan ana karakter, zalim dünyaya direnmeye çalışıyor; ya da belki de dünyanın artık inanca, sevgiye, vicdana, adalete ve tek gerçek değere ihtiyacı kalmadı? Artık her şeyin ölçüsü para mı oldu? Ve artık Tanrı ve şeytan bile oyunun dışında mı? Ruhun genel amputasyonu biz farkına varmadan zaten gerçekleşti mi? Ya da belki Dünyanın Sonu çoktan gerçekleşti ve hepimiz sadece ataletle yaşıyoruz? Bu sorular hikayenin merkezinde yer alıyor ve her karakterin bunlara kendi cevabı var. Peki hangisi doğru? Kendiniz karar verin.